August Cieszkowski przyszedł na świat 12 września 1814 r. w Suchej (dziś Nowa Sucha) na Podlasiu. Nie miał szczęśliwego dzieciństwa, śmierć zabrała mu w 1818 r. matkę a dwa lata później siostrę Gabrielę. Bona – baronowa de la Haye „odziedziczona” po Zygmuncie Krasińskim była postacią, od której zaczęła się jego dozgonna przyjaźń z późniejszym romantycznym wieszczem. Mając 15 lat pierwszy raz spotyka się z Adamem Mickiewiczem, rzuca się mu na szyję i cytuje fragment z Konrada Wallenroda. Lata szkolne w Warszawie to także protokołowanie obrad sejmu i sypanie szańców podczas powstania listopadowego. Dokończenie nauki w Krakowie, tam też początek studiów, zakończył je w Berlinie. Wojaże po Europie, gospodarowanie w Surhowie, doktorat w Heidelbergu, znowu podróże, głośne prace z filozofii i ekonomii, odnowienie przyjaźni z Krasińskim, powrót do Warszawy i sukcesy w jej salonach. Aresztowanie przez carską policję a po uwolnieniu przenosiny do zaboru pruskiego, w 1842 r. do Wierzenicy. Od tego momentu dzisiejsza ziemia swarzędzka stanie jego ziemią rodzinną. Wierzenicę 6 razy odwiedza Z. Krasiński, zostają po tych wizytach nazwy Wzgórze Krasińskiego i Aleja Filozofów. Tutaj A. Cieszkowski namawia odwiedzającego go przyjaciela, lokującego swe uczucia u Delfiny Potockiej do skonsumowania małżeństwa z piękną Elizą Branicką. Później, co znaczy siła przyjaźni, August poproszony przez Zygmunta zawozi Delfinie kołdrę z 24 łabędzi. Z Wierzenicy A. Cieszkowski wypływa na wody polityki i walki o sprawę narodową. Reprezentuje rodaków w parlamencie pruskim, jest pomysłodawcą Ligi Polskiej, współtwórcą i trzykrotnym prezesem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zabiega o polski uniwersytet w Poznaniu. W 1857 r. w Jeruzalu (kościół w Wilkowyjach z serialu „Ranczo”) poślubia, znacznie młodszą, urodzoną w 1836 r., stryjeczną siostrę Helenę (Halinę). Śmierć zabiera mu ją po niecałych 4 latach.

Teraz to on, tak jak niegdyś ojciec o niego, musi zadbać o wychowanie synów. Kierując się ideami pracy organicznej (był autorem jej założeń ideowych), zamiast wzdychań rozpaczy w duchu romantyzmu czci pamięć żony zakładając w Żabikowie (dziś Luboń) Wyższą Szkołę Rolniczą im Haliny. Inicjuje powstanie jednego z pierwszych w Wielkopolsce kółek rolniczych, wnosząc swój wkład do walki o utrzymanie ziemi w polskich rękach. W swojej siedzibie, tu na ziemi swarzędzkiej tworzy znaczącą bibliotekę – do 40 000 woluminów i niemałą kolekcję dzieł sztuki. Jedno z nich autorstwa Teofila Lenartowicza zamontowane w pomniku nagrobnym A. Cieszkowskiego w wierzenickim kościele, zyskało opinię najcenniejszego dzieła polskiej romantycznej sztuki nagrobnej. Ilustruje ono jego największe dzieło z zakresu filozofii Ojcze nasz (nie ujawnione w całości za życia). Działania na niwie filozofii nie kolidują ze znaczącymi osiągnięciami w zakresie ekonomii, prawa, historii, nauk społecznych – O ochronach [przedszkolach] wiejsk ich czy pisaniu o romansie nowoczesnym. Zawsze w swoich działaniach kierował się szacunkiem dla innych, był orędownikiem postępu. Zasługiwał się społeczeństwu pracą a nie szablą. By zyskać ogromne uznanie za życia i po śmierci nie „zarabiał” też politycznymi czy innymi skandalami. Przez to chyba nie utrwalił się należycie w pamięci pokoleń. Dziełem Augusta Cieszkowskiego był awans naukowy i po części cywilizacyjny Wielkopolski jak i wymazanej z mapy Polski. Naukowiec, polityk i społecznik, intelektualista i charyzmatyczny mówca parlamentarny August Cieszkowski był także kochającym mężem i ojcem zatroskanym o zdrowie i pomyślność rodziny. Dziś spoczywa wraz z jej członkami w krypcie grobowej przy kościele w Wierzenicy. Jego dokonania dla Wielkopolski i Polski warte są przypomnienia i pamięci. Przez tę najwybitniejszą postać związaną z ziemią swarzędzką dobitnie podkreślamy wkład naszej małej ojczyzny w historię Wielkopolski i kraju.